::: หรือเราอยากเสียใจ :::

1.
จำได้ว่าหลายปีก่อนตอนร้านเช่าหนังที่ฉันเคยไปเช่าประจำปิดตัวลงเพราะต้านกระแสโหลดบิตและแผ่นผีซีดีเถื่อนไม่ไหว ฉันทั้งเสียดายและรู้สึกผิด

เสียดายที่ไม่มีร้านเช่าหนังให้เดินเข้าไปลูบๆคลำๆแผ่นหนังที่อยากดูอีกแล้ว

รู้สึกผิดเพราะฉันคือหนึ่งในคนที่ซื้อแผ่นผีมาดู

2.
วันนี้มีนิตยสารหลายหัวทยอยปิดตัวลง ฉันทั้งรู้สึกเศร้าและรู้สึกผิด

รู้สึกเศร้าเพราะนิตยสารเหล่านี้ล้วนเป็นหัวที่ฉันเคยซื้อและเช่ามาอ่าน

รู้สึกผิดเพราะฉันเลิกซื้อและเช่ามาอ่านนานแล้ว

3.
ตอนนี้คนอ่านหนังสือเล่มน้อยลงมาก เพราะความสนใจถูกย้ายไปอยู่หน้าจอสมาร์ตโฟน ฉันทั้งรู้สึกเศร้าและรู้สึกภูมิใจ

รู้สึกเศร้าเพราะกลัวว่าต่อไปอาจจะไม่มีหนังสือเล่มดีๆที่ผ่านกระบวนการการผลิตอย่างพิถีพิถันจนมีคุณภาพให้อ่าน เพราะสำนักพิมพ์อาจแบกรับปัญหาต้นทุนไม่ไหว

รู้สึกภูมิใจว่าฉันเป็นคนทำหนังสือและยังเป็นหนึ่งในคนที่อ่านหนังสือเล่มอยู่

ความรู้สึกขณะค่อยๆเปิดแผ่นกระดาษพลิกอ่านหนังสือเล่มทีละหน้า ไม่ว่าสื่ออิเล็กทรอนิกส์ไหนก็ทดแทนไม่ได้ และไม่มีเสน่ห์เท่า

ถ้าวันหนึ่งชะตากรรมของหนังสือเล่มเป็นเช่นเดียวกับนิตยสาร ฉันจะไม่เสียใจ เพราะฉันได้ทำหน้าที่นักอ่านของฉันแล้ว, และจะยังคงทำต่อไป

แต่คงมีคนเสียใจ และโหยหา

4.
มีประโยชน์อะไรที่จะเสียใจ ในเมื่อเราทุกคนต่างมีส่วนทำให้เรื่องชวนเศร้าเหล่านี้ัเกิดขึ้น

คนเราก็เป็นแบบนี้ มักเสียใจและโหยหาหรือแม้กระทั่งไขว่คว้าสิ่งที่เรียกคืนกลับมาไม่ได้

ในขณะที่มีโอกาสรักษาไว้กลับเพิกเฉย

5.
ถ้าเราเดินเข้าร้านเช่าหนังเหมือนที่เคยเข้า วันนี้เราจะเสียใจไหม

ถ้าเราอ่านนิตยสารเหมือนที่เคยอ่าน วันนี้เราจะเสียใจไหม

ถ้าเราอ่านหนังสือเล่มเหมือนที่เคยอ่าน พรุ่งนี้เราอาจไม่ต้องเสียใจ

หรือเราอยากเสียใจ…

เครดิตภาพ: อินเทอร์เน็ต